در
مهندسی عمران، به هر گونه ایجاد عمدی حبابهای ریز هوا در بتن، دَربَرگیری
هَوا و به مادهای که برای این کار به کار میرود افزودنی حباب هواساز
گفته میشود.
مهمترین کاربرد این مواد را می توان در موراد زیر خلاصه نمود:
- افزایش دوام بتن در برابر یخ بستن و ذوب شدن پیاپی
- مقاومت بتن در برابر پوسته شدگی سطح ناشی از یخ زداهای شیمیایی
- افزایش کارایی بتن و نفوذناپذیری بتن سخت شده به میزان زیاد
- افزایش میزان روانی بتن
- دادن حالت ارتجاعی و فنری به بتن
- کاهش جدا شدن دانهها و آب انداختن بتن
کاربرد
عمده این مواد در مناطق سرد و دارای یخبندان است زیرا در این مناطق آبی که
داخل بتن نفوذ میکند، بر اثر یخ زدن و افزایش حجم به ساختار بتن به علت
وجود حباب ها آسیب نمیرساند .
همچنین این مواد مقاومت بتن را در برابر
تر و خشک شدنهای متوالی افزایش میدهد، زیرا بتنی که مرتباً در معرض شرایط
تر و خشک قرار دارد، میزان انبساط آن دائم در حال تغییر است و وجود این
حبابها باعث میشود که کاهش و افزایش حجم متوالی در بتن باعث ترک خوردن بتن
نشود .
از مهمترین مواد حبابساز می توان به چربیهای طبیعی ، اسید
استتاریک ، اسید اولئیک ، مواد کف کننده ، پودر آلومینیوم در مجاورت
قلیاییها و ترکیبات شوینده اشاره نمود.